Thuiswerken met het hele gezin: het blijkt allesbehalve efficiënt. Tegelijk staan vrijwel alle hotelkamers in de stad leeg. Verslaggever Marc Kruyswijk werkt een ochtend stevig door in het Amrâth Hotel.
Op het gigantische bed liggen twee frisgewassen badjassen klaar: die blijven ongebruikt. Hetzelfde geldt voor de witte slofjes, de gidsen met toeristische wetenswaardigheden en de flesjes shampoo en douchegels in die wel heel fijne badruimte. De hotelkamer is van alle gemakken voorzien voor de meerdaagse bezoeker aan Amsterdam. Maar deze ochtend dient kamer 310 van het Amrâth Hotel op de Prins Hendrikkade als werkruimte. Míjn werkruimte. Helemaal voor mij alleen.
Want thuis is het behelpen. Zelfs de voor Amsterdamse begrippen best ruime etagewoning in Oost voelt na twee weken thuiswerken-met-het-hele-gezin als druk en overbevolkt. In de huiskamer wordt aan de lopende band vergaderd via Zoom, Skype of Google Hangouts. De kinderen zitten in principe in hun eigen kamers in Meets met leraren en klasgenoten. En ik? Ik zit in een veredelde inloopkast.
Als we vergaderen met de verslaggevers van Het Parool hebben zij geen idee. Dat ik op een felgroene Tripp Trapp-kinderstoel zit. Dat ik vaak nauwelijks bewegingsruimte heb, omdat hier voortdurend onze was te drogen hangt. Ze zien ook niet dat ik vlak voor ik in beeld verschijn mijn muts van mijn hoofd trek: het kan in deze verwarmingloze ‘kamer’ op het noorden ’s morgens nogal koud zijn.